Kot, który znalazł się w nieznanym otoczeniu wymaga dużo uwagi i uczucia. Dlatego dobrze jest, gdy przez kilka pierwszych dni nowy opiekun dysponuje wolnym czasem.

Klatka do transportu

Ze względów bezpieczeństwa, klatka (transporter) jest niezbędna podczas podróży. Przewożenie kota w samochodzie bez klatki stanowi zagrożenie nie tylko dla samego kota, ale także dla pozostałych pasażerów. Podróż stanowi dla kota silny stres, dlatego należy pamiętać o zapasowym posłaniu oraz papierowych ręcznikach. Ciemne wnętrze klatki pomaga zapewnić kotu poczucie bezpieczeństwa. Przy zakupie klatki trzeba uwzględnić wielkość kota po osiągnięciu wieku dorosłego, co pozwoli korzystać z niej również w przyszłości.

W „wyprawce” dla kota (patrz informacje o niezbędnych akcesoriach) powinny znaleźć się przedmioty do zabawy, legowisko, kuweta oraz miski na jedzenie i wodę. Zadaniem właściciela jest wyznaczenie im odpowiedniego miejsca w domu.

Opanowanie emocji.

Sytuacja, w której znalazł się kot – nieznane miejsce i osoby – jest dla niego silnym źródłem stresu. Należy zachowywać się spokojnie, aby nie przestraszyć kota. Niedopuszczalne są krzyki, bieganie czy podawanie kota z rąk do rąk. Kot przebywający w hałasie i zgiełku (zbyt żywiołowe zabawy dzieci), może stać się nerwowy i bojaźliwy.

Od chwili przybycia kota do domu, nowy opiekun staje się odpowiedzialny za jego bezpieczeństwo. W nowym otoczeniu kot musi obdarzyć właściciela takim samym zaufaniem, jakim dotychczas darzył matkę i hodowcę. Prawidłowy rozwój kota zależy teraz od opieki, jaką otoczy go nowy właściciel.

Dzieci

Dzieci mają w zwyczaju poświęcać całą swoją uwagę nowemu domownikowi; chcą go dotykać i nosić, ale podczas takich zabaw mogą nieumyślnie zrobić mu krzywdę. Dorosłe koty potrafią doskonale same poradzić sobie z nadmiernym zainteresowaniem. Małym dzieciom trzeba wytłumaczyć, że kot nie jest zabawką, potrzebuje dużo snu i absolutnie nie wolno budzić go tylko w celu głaskania czy przytulenia. Ze względów bezpieczeństwa, dzieci powinny bawić się z kotem tylko w obecności dorosłych. Dzięki temu, niekontrolowana zabawa nie zakończy się bolesnym podrapaniem, a dzieci nie zrobią krzywdy kotu.

Prawidłowe postępowanie.

Wszelki czynności przy małym kocie należy wykonywać bardzo ostrożnie. Gwałtowne i niedelikatne ruchy mogą go przestraszyć lub zrobić mu krzywdę. Aby podnieść kocię, najlepiej wsunąć wyprostowaną dłoń pod jego brzuch, a w przypadku większych kociąt drugą dłoń pod tylną partię ciała.

Inne zwierzęta w domu.

Aby kocię mogło nawiązać prawidłowe kontakty z innymi zwierzętami przebywającymi w domu, należy je jak najszybciej zapoznać ze sobą. Bezcelowe jednak są próby przyzwyczajania kota do towarzystwa gryzoni lub ptaków, na które w naturze poluje. Dzielenie jednego terytorium przez te gatunki zwierząt może być bardzo trudne. Z innymi zwierzętami kot powinien poznawać się stopniowo i pod nadzorem. Niewłaściwie nawiązane kontakty mogą stać się przyczyną frustracji lub zazdrości; mogą też spowodować uciekanie kota z domu.

Pies: wbrew pozorom dobrze zsocjalizowany pies łatwo zaakceptuje małego kota. Niektóre psy mogą być mniej tolerancyjne, ale ostrzegawcze uderzenie łapą sprawi, że pies nabierze szacunku i dalsze relacje powinny ułożyć się już bez większych problemów.

Inny kot: Ten proces może być trudniejszy i bardziej skomplikowany. Dorosły kot nie będzie uszczęśliwiony faktem przybycia nowego mieszkańca na swoje terytorium. Będzie okazywał niezadowolenie przyjmując postawy mające na celu przestraszenie kocięcia. Proces akceptacji może trwać nawet kilka miesięcy.

W czasie pierwszego spotkania zwierząt nie można tolerować żadnych przejawów agresji. Najlepiej, gdy odbywa się ono na neutralnym terenie, gdy zwierzęta są zrelaksowane np. podczas zabawy. Należy powtarzać spotkania, dopóki koty nie zaakceptują swojej wzajemnej obecności. Kiedy koty już ustalą hierarchię między sobą, właściciel musi ją zaakceptować.

Właściwe postępowanie

• Przez pierwsze dni należy podtrzymać wszystkie przywileje pierwszego zwierzęcia (kota lub psa).
• Należy zapewnić zwierzęciu spokój na jego terytorium.
• Kocię powinno przebywać na ograniczonej przestrzeni, stopniowo poznając nowe miejsca.
• Na pyszczku i brodzie kot posiada skupiska gruczołów zapachowych. Można nasączyć ich wydzieliną kawałek miękkiego materiału, a następnie rozprowadzić zapach w różnych miejscach mieszkania, przecierając na niewielkiej wysokości ściany czy kanapę. Pomoże to zwierzętom przyzwyczaić się do zapachu nowego domownika.

• Legowisko: w którym kot będzie czuł się bezpiecznie (czasem koty wybierają zupełnie inne miejsce do spania niż to, wyznaczone przez właściciela).
• Kuweta: wystarczająco głęboki pojemnik i łopatka do usuwania odchodów; na rynku dostępne są specjalne kuwety, zamykane na od góry, chroniące przed wysypywaniem żwirku i redukujące przykry zapach.
• Dwie miski: mała miska na suchą karmę (dorosły kot zjada ok. 60-70 gramów karmy dziennie) i większa miska na wodę. Kot powinien mieć stały dostęp do świeżej wody.
• Drapak: pozwala ochronić meble przez zniszczeniami.
• Kocie „drzewko”: kocięta uwielbiają skakać i wspinać się. Drzewko pozwala rozładować energię kota i uniknąć szalonych pogoni po mieszkaniu oraz skoków z mebli na firanki.
• Obroża i smycz: obroża z adresówką jest najłatwiejszym sposobem identyfikacji kota. Smycz jest niezbędna na spacerach czy podczas krótkiego transportu bez klatki.
• Klapka w drzwiach: Kot wychodzący na zewnątrz powinien mieć zamontowaną klapkę w drzwiach wejściowych, dzięki czemu nie ma potrzeby ciągłego otwierania i zamykania drzwi. Podobne rozwiązanie można zastosować w drzwiach pomieszczenia, w którym znajduje się kuweta. Zaleca się jednak, aby kot na spacery wychodził tylko pod kontrolą.
• Zabawki: w sklepach zoologicznych dostępnych jest wiele zabawek przeznaczonych dla kotów. Zabawki może także zrobić sam właściciel.

Należy wyznaczyć stałe miejsce na legowisko, kuwetę i miski i pokazać je kotu. Legowisko powinno znajdować się w ciepłym, spokojnym miejscu, bez przeciągów, gdzie kot będzie czuł się bezpiecznie.

Młody, ciekawski kot jest szczególnie narażony na niebezpieczeństwa: przewody elektryczne, niestabilnie ustawione ozdoby czy plastikowe torby mogą zagrozić jego zdrowiu i życiu. Odpowiednie zabezpieczenia i  utrwalenie pewnych nawyków u wszystkich domowników pozwolą ustrzec kota przez większością zagrożeń.

Środki bezpieczeństwa

• Ukrycie przewodów elektrycznych.
• Zabezpieczenie gniazdek elektrycznych.
• Schowanie środków chemicznych (detergenty, pestycydy, herbicydy i środki do deratyzacji).
• Przechowywanie leków w niedostępnym miejscu.
• Schowanie potencjalnie niebezpiecznych przedmiotów tj. igły, gumki, agrafki, plastikowe torby.

Należy pamiętać, że kocięta mają zwyczaj ukrywania się w najbardziej nieprawdopodobnych miejscach, takich jak szafy, szuflady, kosze na pranie, zmywarki lub bębny pralki… Pamiętając o miejscach ewentualnych kryjówek kota, można zminimalizować ryzyko wypadku. Trzeba też wykształcić w sobie nawyk patrzenia pod nogi i ostrożnego zamykania drzwi.

Nawyki domowników

• Nie zostawiać na wierzchu plastikowych toreb lub przedmiotów z gąbki.
• Zamykać pokrywy koszy na śmieci, koszy na pranie czy klapy od sedesu.
• Zabezpieczyć palniki gazowe, kuchnie i grzejniki elektryczne.
• Ograniczyć dostęp do balkonu.
• Uważać na włączone żelazko.

Rośliny domowe

Koty, wiedzione instynktem zazwyczaj nie zjadają roślin trujących. Jeśli jednak posiadamy w mieszkaniu takie rośliny, trzeba zachować szczególną ostrożność. Można poprosić lekarza weterynarii o pełną listę trujących roślin domowych.

Oto najczęściej spotykane szkodliwe rośliny:

• Fiołek Alpejski, Cyklamen
• Gwiazda Betlejemska, Poinsettia
• Fikus, Figowiec
• Wisteria, Glicynia
• Filodendron
• Rododendron
• Azalia
• Oleander pospolity
• Bluszcz
• Aukuba
• Ostrokrzew
• Jemioła
• Groszek Pachnący
• Psianka koralowa

Plan zmiany karmy:

• Dzień 1 i 2: 75% dotychczasowej karmy i 25% nowej
• Dzień 3 i 4: 50% dotychczasowej karmy i 50% nowej
• Dzień 5 i 6: 25% dotychczasowej karmy i 75% nowej
• Dzień 7: 100% nowej karmy

Nie należy podawać kotu resztek jedzenia podczas posiłków, gdyż w ten sposób uczy się go nachalnego zachowania. Dokarmianie kota przy stole ma również niekorzystny wpływ na jego zdrowie i może prowadzić do nadwagi. Nie należy również pozwalać kotu na chodzenie po stole. Kot zawsze musi mieć dostęp do świeżej wody (zmniejszenie ryzyka wystąpienia kamieni moczowych) oraz zapewniony spokój podczas jedzenia.

Ślady kocich pazurów na twardych powierzchniach, takich jak tapety, meble, drzwi i podłogi.

Co to oznacza:

Z całą pewnością nie jest to oznaka mściwości kota ani jego złośliwości. To zachowanie instynktowne oraz logiczny sposób zostawiania komunikatów przeznaczonych dla innych kotów. Kot oczywiście nie wie, że coś niszczy. To pojęcie jest mu obce. Drapanie może być także naturalnym rutynowym zachowaniem po przebudzeniu ze snu, związanym ściśle z rozciąganiem mięśni, czasem zabawą lub zabiegiem – też instynktownym – czyszczenia i ostrzenia pazurów.

Co trzeba wiedzieć:

Opisane zachowania kota są oczywiście destruktywne, ale tylko z ludzkiego punktu widzenia. Jeśli mamy z tym problem, ustalmy przyczynę. Czy jest to oznaczanie terytorium, czy też zabawa lub zabieg autopielęgnacyjny? W dwóch ostatnich przypadkach dostarczenie kotu słupka do drapania zapobiega niszczeniu mebli. Kot musi się jednak takim obiektem zainteresować, warto się więc zdobyć na coś ambitniejszego, słupek z kocimiętką, żerdkami do wspinania i siedzenia itp. Urządzenia takie muszą być stabilne (kiwające się słupki koty zwykle ignorują) i – co najważniejsze – ustawione w miejscach, w których kot najczęściej coś drapie. Szkody może też zmniejszyć regularne przycinanie pazurów oraz oklejenie najczęściej drapanych powierzchni dwustronną samoprzylepną folią aluminiową. Kot bardzo jej nie lubi, jest więc szansa, że przeniesie się z drapaniem na słupek specjalnie do tego przeznaczony. Folia powinna dobrze przylegać, tak jak taśma samoprzylepna, żeby kot nie ubrudził sobie łap klejem, a jej skuteczne użycie może wymagać codziennej wymiany, dopóki nasz przekaz nie zostanie przyswojony. Drapaniu z nudów zapobiegają zabawki dostarczające mentalnej stymulacji oraz poświęcanie kotu czasu przeznaczonego tylko dla niego.